Ja i AIDS. Sztuka i praktyki emancypacyjne w czasach transformacji | spotkanie z Luizą Kempińską

prowadzenie: Magdalena Radomska (Centrum Badań nad Sztuką Europy Środkowo-Wschodniej i Spuścizną Piotra Piotrowskiego)

Spotkanie będzie tłumaczone na PJM.

Choć z perspektywy epidemiologicznej pierwsze zakażenie HIV w Polsce odnotowano w 1985 roku, a pierwszy przypadek AIDS zdiagnozowano rok później, to zagadnienia te najsilniej zaznaczyły swą obecność w dyskursie publicznym właśnie w latach 90. Przyczynił się do tego nie tylko wzrost liczby diagnoz, ale także zmiany polityczne i ekonomiczne, w tym kryzys w obszarze opieki zdrowotnej i przemiana charakteru mediów. Konstruowany w tym czasie dyskurs o HIV i AIDS, a także wizualne reprezentacje choroby i dotkniętych nią osób doprowadziły do rozwinięcia się równoległej epidemii w sferze społecznej: epidemii strachu i stygmatyzacji, niejako inspirującej twórczość artystyczną do krytycznej odpowiedzi.

Książka „Ja i AIDS. Sztuka i praktyki emancypacyjne w czasach transformacji” koncentruje się na jednym z nieprzebadanych dotąd obszarów: artystycznych i wystawienniczych działaniach wokół HIV i AIDS podejmowanych w Polsce w latach 90. ** wieku. Autorka stawia pytania o to, w jaki sposób wystawy — i prezentowane na nich prace — problematyzowały zmieniającą się wraz z przemianami ustrojowymi normatywność.

__________

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury